Hayatımda öğrenemediğim en önemli şeylerden biri de “Hayır diyememek!”. Bir türlü “Hayır” diyemedim. Bu özelliğimi bilen arkadaşlarım tarafından göz göre göre de kullanıldım.. Hatta arkadaşlarım, birçok işi üzerime yıktıklarında, yüzüme karşı, senin “Hayır” diyemeyeceğini bildiğimiz için seni biraz kullandık bile diyebilmişlerdir.
Oysa Paulo Colhe ne güzel demiş, "Hayır demek, evet demektir. Yani; kendi önceliklerinize, zamanınıza ve sınırlarınıza 'evet' demektir."
Yine Paulo Colhe’ nin bir sözü daha var. “Bir hayır diyebilmek, bin evetten daha değerli olabilir.”
Ama dediğim gibi bir türlü öğrenemedim “Hayır” demeyi.
“Hayır” diyemeyen insanlar, toplumsal normlar, suçluluk duygusu ve başkalarını hayal kırıklığına uğratma korkusu nedeniyle “Hayır” diyemiyorlarmış. Nasıl bir toplumda yetiştiysem, herkes bana “Hayır” derken ben diyemedim. Ya da hiç kimse suçluluk duygusu hissetmiyorken ben nasıl oldu da hissettim. Ya da hep hayal kırıklığına uğrarken nasıl da başkalarını memnun ettim.
Üniversitede bir arkadaşım vardı. O da benim gibi “Hayır” diyemeyenlerdendi.
İnsanlar ona “Sana bir şey soracağım dediklerinde” daha dinlemeden “Hayır hayır hayır” derdi. Daha bir şey demedik ki dediklerinde ise “Olsun yine de hayır” derdi.
“Hayır hayır hayır”
Yorumlar
Yorum Gönder