Eski bir hikaye vardır.

Arkadaşlarıyla sorun yaşayan bir çocuk üzgün halde eve gelir.

Babası o halini göürnce çocuğu yanına çağırır ve garaja götürür.

Garajda yıllardır duran çok eski arabasının anahtarını verir ve arabayı galericiye götürmesini ve ne kadar fiyat vereceğini öğrenmesini ister.

Çocuk bir süre sonra gelir ve galericinin 1000 dolar fiyat verdiğini söyler. Bunun üzerine babası arabayı pazara götürüp, orada fiyat almasını ister. Geri gelen çocuk bu sefer 1100 dolar verdiklerini söyler.

Babası çocuğa antika arabaların alınıp satıldığı bir derneğin adresini verir ve arabayı oraya götürüp fiyatını sormasını ister. Çocuk heyecanla geriye döner ve 100.000 dolar verdiklerini söyler.

Babası çocuğa "Bak oğlum araba aynı araba, ama sadece değerini bilenlerin yanında değerli" der.

Değerinizi bilenlerin yanında olun.

Günaydın Kartacalılar. 

Bu sabah kitaplarımdan hangisini yeniden okuyayım diye bakarken,Lao Tzu' nun "Bilinmeyen Öğretiler" kitabını elimde buldum. Bu kitaptan beni en çok etkileyen ve altını çizdiğim notlarımdan bazılarını aşağıya bırakıyorum.

Lao Tzu ona: "Tao'yu buldun mu?" diye sorar. 

"Onu yirmi yedi yıl aradım ama bulamadım" der Konfüçyüs. Bunun üzerine Lao Tzu, muhatabına şu öğütleri vermekle yetinir: "Bilge kişi karanlığı sever; olur olmaz şeylere kendini kaptırmaz, zamanı ve şartlan inceler. Eğer yer ve zaman elverişliyse konuşur, değilse susar. Hazinesi olan biri, onu herkese göstermez. Demek ki gerçekten bilge olan kişi hikmeti her gelene açıklamaz:+ Kendini beğenmiş nefesini, arzularını, üzerindeki müstağniliği ve gayretkeş görüntüyü yok et! Bunların, şahsiyetine hiçbir faydası yoktur. İşte sana söyleyeceklerimin hepsi bu." 

Bardan çıktığımda saat gecenin 3' üydü.

Son zamanlarda hiç bu kadar çok sarhoş olmamıştım. Bara gelirken saat 21 sularında arabada iki parmak viski içmiştim. Barda bir gece önceden kalan şişeden 4 parmak viski vardı. Sonrasında 70'lik viskiyi iki kişi yuvarladık.

Dışarıda iki genç vardı. Kız alışveriş arabasuna binmiş oğlan onu gezdiriyordu. Yanımdan geçen taksiye el ettim. Ama taksiyi bu iki genç çağırmış. Kız arabadan atladığı gibi taksiye bindi. Taksici camı açıp,

"Abi bekle hemen bir tane gönderiyorum." dedi.

Gelen taksiye bindim.

Adresi söyledim.

Nereden gideyim diye sordu.

"Cinnah' tan." dedim.

"Abi orası yolu uzatır. Aşağı inmeyelim yukarıdan gidelim." dedi.

"Tamam." dedim.

Zaten konuşacak halim yoktu.

Biraz gittikten sonra "Abi ben bu yolların ilk yapıldığı yılları bilirim. Gençtim o zamanlar. Buraları hep ağaçlıktı. " dedi.

Ben de Ankara' ya ilk geldiğimde ODTÜ kampüsüne gittiğimi ordaki arkadaşların "Hadi şehre inelim. "dediklerini anlattım. Gerçekten öyleydi. ODTÜ, Hacettepe' nin Beytepe Kampüsü o zaman için şehre uzak yerlerdi.

Taksici arkadaş başladı eskileri anlatmaya. Bildiği yerleri eski halleriyle anlattı. Eskiden orda şu vardı. Yıktılar bunu yaptılar gibisinden.

Eve varıncaya kadar sohbet ettik.

158 TL tuttu. 200 TL verdim.

Tam taksiden inecekken,

"Abi ben buralardan gideceğim." dedi.

"Nereye?" diye sordum.

"Filipinler'e" dedi.

Ayağımı dışarıdam içeri alıp yarım açtığım kapıyı kapattım.

"Ne işin var orada?" dedim.

"Abi orası bizim buraların eski hali gibi daha bozulmamış. Doğal herşey. İnsan ilişkileri de yozlaşmamış henüz." dedi.

"Nereden biliyorsun?" dedim.

"Oradan geldim." dedi.

"Niye geldin ki o zaman." dedim.

"Öyle gerekti. Ama yakında gideceğim." dedi.

"Hayırlısı olsun arkadaş." dedim.

Ertesi günü Google'da "Filipinler blog" diye aradım.

Çıkan gezi bloglarında belli rotalarla turitik gezileri okudum. Belirli rotalarla turistik adaları gezmişler. Ancak sokak ve şehir fotolarını görünce, hele bi de Sandaletli Seyyah'ın yazısını oluyunca evet dedim taksici arkadaş haklıymış.

Üstelik bize de benziyorlar.

Sandaletli Seyyah' ın blogundan.

Biletçi kadına “Fotoğraf çekmek neden yasak?” diye sordum

“Flaş eski eşyalara zarar veriyor” dedi

“Eh, flaşsız çekmek ya da video neden yasak o zaman?” diye sordum

“Yasak işte” dedi

Önder Güngör Kasım 2023 Ankara 

Barda biramı yudumluyorum.

Etraftan ürekli tınnnn diye sesler geliyor.

Whatsapp' tan Instagram' dan Facebook' tan paylaşılan yazılar, resimler etraftakilerin telefonlarının ışıklarını yakıyor, seslerini çınlatıyor.

Keşke dijital ortamda bu kadar paylaştığımız gibi gerçek yaşamda da herşeyi paylaşabilsek.

Acaba beynimizin ortasında, cebimizin önünde, kalbimizin üstünde paylaş butonu olsa, bu kadar kolay ve çok, o butonlara basabilirmiydik.

Keşke telefonlardan herşeyi paylaştığımız gibi,

Sevgimizi, paramızı, arkadaşlığımızı, dostluğumuzu, iyiliğimizi diğer insanlarla bu kadar çok paylaşabilsek.

Üstelik sevgi, dostluk, iyilik gibi kavramlar paylaştıkçada azalmıyor ve bitmiyor....

Önder Güngör. 26. Aralık 2023 Ankara

Dün gece saat 02.30 gibi caddenin kenarında bekleyen taksiye bindim.

Kafa 70lik viskinin üçte ikisi....

Taksici elindeki telefonuna bakıyordu. Gözüm ilişti. Spotify açıktı. Önde multimedya müzik ekranı.

Adresi söyledim.

"Nereden gideyim?" diye sordu.

"İstediğin yerden" dedim ve ekledim.

"Bana Bengü çalar mısın? 

Çok cool bir şekilde, "Çalayım." dedi.

"Biliyorsun olsun." dedim.

"Tamam." dedi.

Ekrandan tekrarlaya bastı.

Bir daha hiç konuşmadı.Telefonu çaldı. Sessize aldı. Açmadı.

Eve gidinceye kadar 5 kez döndü şarkı.

167 TL tuttu. 200 TL verdim.

Önder Güngör Aralık 2023 Ankara

Not: Şarkıyı alta bıraktım. Bengü - Biliyorsun Akustik.