50' den sonrası ne güzelmiş.
En önemlisini en başa yazmak istiyorum.👏
En önemlisi....bu yazımı herhangi birinin okuyup okumaması umurumda bile değil.😅
Kendim haricimde hiç kimse umurumda değil. Bir miktar bencil olmak güzelmiş.✌
Ağzıma gelen her şeyi çok rahat söyleyebiliyorum. Yok alınacakmış yok üzülecekmiş yok küsecekmiş boş veriyorsun hepsini...
"Sana bir şey söyleyeyim mi? Söylediğini çok beğenmedim ama çok da *ikimde değil." diyebiliyorum mesela..
Birçok şeyi alaya alıp dalga geçebiliyorum. En güzeli kendimle bile alay edebiliyorum.
Eskiden yapmak zorunda olduğum birçok şey sana anlamsız geliyor.
Hoşuma gitmeyen her şeyi her yeri bırakıp gidebiliyorum.
Mesela başladığım ama beğenmediğim bir kitabı yarım bırakabiliyorum...
Arkadaşlarımla gittiğim bir akşam yemeğinden 'Ben sıkıldım' deyip erkenden kaçabiliyorum. Umurumda olmuyor. :)
Ne güzel bir şeymiş.
İş yerinde eskiden kafama taktığım herşey için amaaaan boşver diyebiliyorum.
Çok şey değişiyor.
Bazılarına anlam veremiyorum.
Örneğin tek başıma rakı içmeyi severken artık arkadaşlarım olmadan rakı içemiyorum.
Birayı içerken müzik dinlemeden içemiyorum.
Bazen arabesk bazen rock seviyorum.
Depo yarıya indiğinde hemen fulluyorum (Eskiden 5 km kalana kadar kullanıyordum.)
Neden bilmiyorum ama giydiklerime daha önem vermeye başladım.
Artık futbol maçlarını izlemiyorum.
Yazın denize girmeyi eskisi kadar çok sevmiyorum. Kıştan nefret etmiyorum.
Televizyonu sadece evde ses olsun diye açıyorum. Komedi filmleri dışında hiçbir şey izlemiyorum.
Beni sevmeyen insanlardan uzak duruyorum.
Hiç kimseye kendimi beğendirmeye çalışmıyorum.
Kendimi çok seviyorum.
50' li yaşlarımı sevdim.😅
